Bruno, die aan picacisme lijdt, wordt sinds 2005 aan zijn handen vastgebonden en met een helm op zijn hoofd vastgehouden.
De nieuwe Sardijnse Garant voor personen die van hun vrijheid zijn beroofd, Irene Testa, omschreef deze "behandeling" als "dichter bij het begrip marteling dan bij dat van genezing".
De ziekte van Bruno, die ertoe leidt dat hij alles inslikt, moet op een humane en passende manier worden behandeld, niet door middel van vrijheidsberoving.
Dit is een afschuwelijke situatie die snel en concreet ingrijpen vereist.
Al zestien jaar is de enige remedie voor Bruno, een Italiaanse jongen die lijdt aan een ziekte waardoor hij alles inslikt, zijn handen vastgebonden en een masker op zijn gezicht zoals dat van Hannibal Lecter, de seriemoordenaar die hoofdpersoon is van de romans van Thomas Harris .
Deze bijzondere pathologie wordt picacisme genoemd. De jongeman is een psychiatrische patiënt die is opgenomen in de inrichting Aias di Cortoghiana, in Sulcis-Iglesiente op Sardinië (Italië), en lijdt aan picacisme, een vreselijke pathologie waardoor hij alles inslikt wat hij in handen krijgt.
De nieuwe "Garant van Sardinie" voor personen die van hun vrijheid zijn beroofd, Irene Testa, bezocht de inrichting voor gehandicaptenzorg op Sulcis-Iglesiente waar Bruno is opgenomen. Na getuige te zijn geweest van de huiveringwekkende behandeling van de man, bracht Irene Testa een zaak ter sprake waarover reeds klachten waren ingediend bij het Openbaar Ministerie, brieven aan de toenmalige Italiaanse minister van Volksgezondheid Roberto Speranza en vragen in de "Regionale Raad van Sardinië".
Uit de verklaringen van Irene Testa (op de foto) blijkt dat ze niet berust en niet aanvaardt dat een patiënt wordt onderworpen aan een behandeling die dichter bij het begrip foltering dan bij het begrip genezing lijkt te staan. Een snel en concreet optreden van alle institutionele partijen is dus noodzakelijk om aan deze situatie een einde te maken.
Ik zal niet berusten", verzekert de Garant, "ik kan niet aanvaarden dat een patient wordt onderworpen aan een behandeling die dichter bij het concept van foltering dan bij dat van verzorging lijkt te staan". Dit is echter niet het moment voor verontwaardiging, maar voor concrete en snelle actie van alle institutionele organen die een bijdrage kunnen leveren aan het veranderen van deze situatie.